Besteding Nieuwsprijs

  • Besteding Nieuwsprijs 2020-2021

    Rens van de Plas heeft de prijs besteed aan het verder uitbouwen van zijn zelfstandige journalistieke website.

    Hij heeft onder meer uren besteed aan twee verhalen die hij met enkel donaties niet rond kreeg. De ene is een onderzoeksverhaal naar drie bewindslieden van kabinet-Rutte III die hun eigen woonadres openbaarden op Strava, de andere is een interview met Floris Müller, de kleurrijke voorzitter van Republiek.

    Die journalistieke website is inmiddels opgehouden te bestaan, al zijn de verhalen nog wel te lezen. Aanvankelijk was het de bedoeling dat een deel van de Nieuwsprijs ook besteed zou worden aan een opiniërend gedeelte op die website. Dat is nu de zelfstandige website Betweter des Vaderlands geworden.

    Het laatste deel van de Nieuwsprijs is besteed aan het draaien van een introductiefilmpje met een Tilburgse videograaf. De beelden heeft hij, maar zijn nog niet gemonteerd. Nu zijn journalistieke website is gestopt, moet hij nog op zoek naar een gelegenheid waarvoor die beelden het best van toepassing kunnen zijn.

  • Besteding Nieuwsprijs 2016-2017

    Een jaar na de aardbeving in Indonesië (2018) ging Thomas  terug om te zien hoe het eiland Lombok ervoor staat. Hij is ooggetuige van de stroeve wederopbouw, legt moedige acties vast en aangrijpende verhalen.

    https://linktr.ee/thomasweemaes

  • Besteding Nieuwsprijs 2015-2016

    Met de Nieuwsprijs naar Sulawesi

    Manon met Andi Sulang Unde
    Manon van den Brekel met ooggetuige Andi Sulang Unde. Zij was hoogzwanger toen Nederlandse militairen alle dorpsbewoners naar de markt dreven om gedwongen naar executies te kijken. Ruim tachtig personen, waaronder twee ooms van haar, werden ter plekke doodgeschoten.

    Manon van den Brekel heeft haar prijs besteed aan verder onderzoek in Indonesië. Samen met een tolk/gids bezocht de journaliste in het najaar van 2016 zo’n twintig dorpen en sprak ze talloze mensen die kunnen verhalen over de moorden door Nederlandse militairen. Haar bevindingen schrijft ze op in een boek dat in mei/juni 2017 verschijnt bij Walburg Pers.

    De Nederlandse kant van het verhaal over de executies in 1947 kent Manon nu wel. Ze wilde op Sulawesi de plekken bezoeken waar Nederlandse militairen in twee maanden tijd minimaal 1200 Indonesiërs hebben vermoord. De dorpen met eigen ogen bekijken, veteranen, nabestaanden en ooggetuigen horen, nu er nog leven. Zij komen niet of nauwelijks aan bod in bestaande publicaties.

    ,,Hierdoor krijgen we niet alleen een eenzijdig beeld van wat daar plaatsvond, maar missen we ook de complexiteit van de situatie. Je kunt namelijk niet spreken over wat ‘de Indonesiër’ vond en deed destijds. Een deel van de bevolking koesterde anti-Nederlandse sympathieën, een deel van het volk was juist pro-Nederlands. Sommige Indonesiërs waren erg politiek bewust, maar er waren ook bendes actief die gebruik maakten van de chaos na de Japanse capitulatie om te moorden en te plunderen.” Zo speelden verschillende adellijke families een prominente rol in het verzet tegen de Nederlanders in een poging hun eigen machtspositie te handhaven. ,,Het is belangrijk om oog te hebben voor die complexiteit. Daardoor kunnen we de Nederlands-Indische oorlog beter leren begrijpen en kunnen we ons ook beter inleven in de Indonesische kant van het verhaal.”

    Manon werkt bij het Eindhovens Dagblad en schrijft haar boek in de avonduren en weekends. Op de regioredactie houdt zij zich bezig met klein en groot nieuws en schuwt ze nooit de diepte. Met zo’n werkwijze en houding is nieuws halen een kwestie van tijd, zo blijkt. Op donderdag 6 oktober 2016 opende zij de krant met een uitgebreid artikel over het toenemende aantal sluitingen van huizen na (kleine) drugsvondsten.

    ED_Sluiten huizen
    06-10-16 Artikel door Manon over het toenemende aantal sluitingen van huizen na (kleine) drugsvondsten.